Daha on beş dakika kadar önce sorsalar yeniden görmek için nefesimi tüketeceğim adam,
şimdi beni Araf'ta bırakıyordu.
Başımı hafifçe sağa çevrilip karşımda gördüğüm yansımanın da aynı hareketi
yapışını izledim bir süre. O bendi ben de o. Bizi birbirimizden ayıran parçalar vardı. O ise
hissizdi. Kıskanılacak kadar güçlü duruyordu. Bir an için sadece bir yansıma olmayı diledim.
Kapanmamış yaranın zehrini yeniden akıtması gibiydi bu, cansız olmayı diliyordunuz.
Rüzgar aramıza buz gibi bir duvar oluştururken tüm gerçekler tokat etkisini sürdürmeye devam.
Biraz önce evlenme teklifi eden adam karşımdaydı. Ben bu adamı tanımıyordum.
Benim Enes'im değildi.
Seni hatırlamam için bana bakman yetti.
O mavi gözlerinin senden habersiz neler anlattıklarını
bilsen, göz kapaklarını hiç açmazdın."
Kendimi yeni çıkan güneşin altında erimeye yüz tutmuş küçük kar kütlesi gibi hissediyordum.
Güneş oydu.
Benim acımasız Güneşim.
Bit deyince bitmiyordu ya da vazgeç deyince duymuyordu seni kalp. Duyamazdı. Onu iplerinden
tutup istediğin yöne çekemezdim, olmazdı. Şimdi ne dersem diyeyim , o yine bildiğini okuyacaktı, bense yalnızca seyre dalacak, acı çekecek belki de görmeye dayanamadığım tabloların karşısında duygularımı kapamayı başaramayacaktım.
Kollarınla bir derdim yok oranın adı; MUTLULUK.
Şarkıya işlenmiş acı vardı el ele tutuştuğum.
Yalnız değildim.
"Özür dilerim " dedim yenilgiyle.
"Özür dilerim Enes, çok sevmişim seni.
Yıkılışım bundan."
Arkadaşım, sırdaşım, kimi zaman ailem kimi zaman sevgilim olan Enes.
Saklamaya çalıştığı çocuğu tanımıştım bir kere.
"Ağlamaya bile beceremiyorum artık," diye isyan ettim, elimle yüzümü sıvazlarken. "Gözlerimde parmak izlerin kalmış olmalı biraz. Ağlayamıyorum artık çünkü.
Ellerin değdiği için mi yazamıyorum artık o deftere?"
"Uyumadan önce söylediklerimi hatırlamıyor musun?"
Hafızamı zorlayarak kaşlarımı çattım. "Hayır.""İyi. O zaman şunu aklından çıkarma: Sen sadece benim içinsin ve sadece benim olabilirsin. Bu saatten sonra başka birine yer yok."
Alıntılar çok güzel olmuş
YanıtlaSil