"Yiğit’le yan yana, el ele tutuşmuş oturuyor, insanların bizim sayemizde kaynaşmalarını mutlulukla izliyorduk. Ben Ege kıyılarının kızıydım. Yanımdaki yeşil gözlü erkek ise Karadeniz kıyılarının erkeğiydi. Egenin dingin sularıyla Karadeniz’in hırçın suları nasıl bir bütün olacak, nasıl bir nesil meydana getirecektik bunu zaman gösterecekti. Biz ilk değildik elbette. Tabii ki son da olmayacaktık."
Bulamadan kaybettiğim perim içimi tarifsiz acıya boğmuştu.
Mavi gözlü periyi kaybetmiştim.
Ellerimi tutan mavi gözlü perimin sıcaklığını halen daha elimde hissediyor olsam da
onu hiç bulamayacaktım.
Etkilenmek aşık olmakla eş değerdeyse ben aşık olmuştum.
Ben yerinden kımıldamayan kara parçası, o ise bana ulaşmaya çalışan mavi deniz...
"Senden önce çok önemli olduğuna inandığım işlerimin
şuan zerre kadar değeri yok gözümde "
"Benim deli olduğumu düşünüyorsundur.
Haklısın, delirdim.
Bütün suç senin! Aklımı aldın!
Mantıklı düşünme yetimi yitirdim.
Emin ol, daha önce böyle değildim, seni görüp tanıdıktan sonra
mantıklı davranış sergileyemiyorum.
Aklımda sürekli sen varsın,
gecemde, gündüzümde, uykumda uyanıkken, sabahım da akşamımda,
ruhumda bedenim de, gözlerimde dudaklarımda, hep sen hep senin ismin var.
Gözümü kapatsam seni görüyorum, bir çiçeği koklasam seni kokluyorum gibi
oluyorum. Bunun önüne geçemiyorum. Artık benim öncem de sonram da sen oldun."
Sen benim dünyama güneş gibi girdin.
İsmin gibi Güneş'im oldun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder