"Belki babam üç yıl daha yaşayabilseydi bir hatıra kalırdı aklımda ondan geriye. Bir söz, bir gülücük, bir hayal! Kim bilir..."
Ertesi gün masallarımın papatya kokusunu toprağa verdik.
Bir tohum kaç yaşında olursa olsun, uygun ortam verilmediyse ağaç değildir çünkü.
"İnsanoğlu olmak zor değil mi? Mutlak mutluluk için içindeki dört elementin dengesini bulmak bulmak zorundasın."
Sabır neydi? Yaşanan her zorluğa rağmen umutla geleceğe bakabilmek gücü müydü?
"Dikkat et. Denetimsiz sevgi tehlikelidir."
Bir kapı sadece anahtarla açılmaz Camsab, bazen de kırılır.
"Her yola çıkan hazineyi bulamaz, hazineyi her bulan ona gereken değeri veremez!"
Şahmeran'la tanıştığım o gün, işte o gün, ben kendimi buldum. Dinlediğim bütün efsanelerden daha büyük, daha gerçek, daha anlamlı bir hayatın kapıları açıldı önümde.
Ama ihanet böyle bir şeydi. Kalleşçeydi. Haksızcaydı. Acımasızca ve vicdansızcaydı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder