Ne kadar acı çektiğini biliyor musun demişti.
Nasıl bilmezdi... Aynı acının belki de daha büyüğünü hala tüm kalbinde duyumsuyordu.
Sevende iz olur demişti.
Haklıydı Pırıl. Çünkü tüm bedeninde Akay’ın izlerini taşıyordu.
Onun izini taşımayan küçük bir nokta bile yoktu ki…
Ne teni unutmuştu onu, ne de ruhu.
(Severek Ayrılalım)
"Özledim seni Akay. Beş yıl boyunca sensiz günlere dayanmak çok zordu ama artık daha zor.
Seni tekrar gördüm, sıcaklığını tekrar hissettim.
Bundan sonra seni görmemeye nasıl dayanacağım, inan bunu hiç bilmiyorum.
Tek bildiğim sana olan sevdamın geçen günlere inat, daha da büyüdüğü.
Sanırım sonunda benim bile taşıyamayacağım kadar kocaman bir şey olacak.”
(Sevince)
Erkekler ağlamaz diyenler yanılıyormuş bir tanem. Erkekler de ağlar...
Kaybettiklerine, sevdiklerine, umutlarına, umutsuzluklarına...
Hem de tüm kalpleriyle ağlar. Tek farkla, akan yaşlar gözlerinden değil, kalplerindendir.
(Severek Ayrılalım)
''Aşk mı?'
Ona olan duygularını ifade etmek için bu çok yetersiz bir kelimeydi.
Hayattı Akay... Nefesti... Hayaldi... Umuttu... Gelecekti...
En önemlisi de sevgiydi...
Ama şu an sadece Ayrılıktı...
(Sevince)
“Yaşandı ve bitti… Her şey bu kadar basit.”
Son sözden sonra dudaklarını ısırmıştı. Kendini o kadar kaybetmişti ki, bunu ağzına gelen kan tadından anlamıştı.
Duyduğu sözler daha da öfkelenmesine neden olmuştu.
Elindeki yüzüğü sinirle kapıya fırlattığı anda, Asel bir anlık boş bulunup, küçük bir çığlık atmıştı.
“Ne oldu korktunuz mu küçük hanım? Hâlbuki sizin gibi erkekleri oynatma konusunda başarılı birinin bu küçük şeyle korkması çok mantıksız. Sana verdiğim değere yazıklar olsun. Bir daha karşıma çıkma Asel!”
(Severek Ayrılalım)
"Akay sen nasıl bir adamsın?"
"Senin aşık olduğun adamım."
(Sevince)
O kuğular bana, seni hatırlattı bir tanem.Senin gibi saf ve ulaşılmazdılar.Tabi sonrasında kuğular hakkında ilginç şeyler öğrendim."
"Erkek ve dişi kuğular birbirine çok bağlılarmış ve ölünceye kadar ayrılmazlarmış .Bunu okuduğum an onları kendime çok yakın hissettim.Tıpkı bizim gibiler bir tanem."
(Severek Ayrılalım)
"Yapma Asel... Bir kez daha beni sınama.
Sana karşı güçlü değilim. Bir kez daha savurma..."
(Sevince)
"Kısmet Marc... Belki bir gün size onu anlatırım."
(Severek Ayrılalım)
“Kollarındaki minicik bedeni ürkütmemeye çalışarak öpüyordu. O anlarda gözlerinden akan birkaç asi damlada izinsiz bir yolculuğa başlamıştı. Hayatında yaşayabileceği en güzel andı şu an yaşadıkları. Sanki yeni doğmuş bebeğini kucağına alan bir baba gibiydi hisleri. Ama terk fakla bebeği küçük bir adamdı artık.”
(Sevince)
"Lütfen beni geçmişimle yargılama. Ben seninle yeni bir adam oldum."
(Severek Ayrılalım)
"Aselim seni o kadar çok seviyorum ki, şu an hayatta başka hiçbir şey bunun önüne geçemez."
(Sevince)
“Ne çok şey aldın benden. Geçmişimi, geleceğimi, anılarımı, hayallerimi… Sensiz tek hayal bile kuramıyorum.
Kurduğum hayallerse acıdan başka bir şey getirmiyor ama bir mazoşist gibi hâlâ seni düşünüyor ve bu hayallere sarılıyorum.
Senden nefret etmek istesem de yapamıyorum.
Keşke seni bu kadar sevmeseydim diyorum ama buna da pişman oluyorum.
Sen nasıl bir zehirsin ki, panzehir istemiyorum. Hiçbir şey anlamıyorum Asel. Hiçbir şey…”
(Severek Ayrılalım)
"Yokluğun ayaz olup yakıyor bedenimi.Üşüyorum hayatım."
Hıçkırıklar arasından çıkıyordu sesi.
"Seni seviyorum.
Hemde kendimden bile çok."
(Sevince)
"Lütfen beni geçmişimle yargılama. Ben seninle yeni bir adam oldum."
(Severek Ayrılalım)
"Merak etme. Seni tekrar öpecek değilim. Bunu ancak rüyanda görürsün.
Dediğim gibi hepsi küçük bir gaflet anıydı."
(Severek Ayrılalım)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder